Arthur
Rödl (ur. 13 maja 1898, zm. kwiecień 1945) – niemiecki zbrodniarz
wojenny, pierwszy komendant obozu koncentracyjnego Gross-Rosen oraz
SS-Standartenführer. Popełnił samobójstwo w kwietniu 1945 r.
Konzentrationslager Groß-Rosen (uproszczona pisownia:
Gross-Rosen) – niemiecki obóz koncentracyjny, istniejący w latach 1940-1945,
nieopodal wsi Rogoźnica (nazwa powojenna), będący na czele ponad setki obozów
pracy założonych na Śląsku, na terenie Czech i Niemiec.
Aż do końca 1941 roku do Gross-Rosen kierowani byli
wyłącznie więźniowie z innych obozów koncentracyjnych, dopiero potem także
bezpośrednio z placówek policyjnych. Więźniowie, zwłaszcza w pierwszym okresie
przed rozbudową systemu podobozów, w większości byli narodowości polskiej. Od
końca 1941 roku do podobozów kierowano również tysiące sowieckich jeńców
wojennych – trudno dziś ustalić ich liczbę. W Gross-Rosen i jego podobozach
znaleźli się również członkowie ruchu oporu z Francji i innych krajów
zachodniej Europy (w sumie 3250 osób, z czego około 2000 w Gross-Rosen),
ewakuowani w ramach akcji o kryptonimie "Nacht und Nebel" (pl.: Noc i
mgła).
Praca przy kamieniołomie była bardzo ciężka. Więźniowie
przez 12 godzin na dobę wynosili bloki granitu ważące kilkadziesiąt kilogramów.
Każde uchybienie było okazją do zakatowania więźnia nawet na śmierć. Głodowe
racje żywnościowe (ok. 1000 kilokalorii), brak opieki lekarskiej, oraz terror
oprawców powodowały dużą śmiertelność. KL Gross-Rosen był postrzegany jako
jeden z najcięższych obozów.
W latach 1941-1942 odsetek Żydów był w Gross-Rosen
stosunkowo niewielki i nieustannie spadał, na co miała wpływ zarówno niewielka
liczba Żydów kierowanych do Gross-Rosen, jak i akcja masowej
"eutanazji", która dotknęła 80% więźniów żydowskich w obozie głównym.
W roku 1942, 37 ostatnich Żydów zostało skierowanych z Gross-Rosen do
Auschwitz. Wówczas w obozie pozostali prawie wyłącznie więźniowie polityczni,
inteligencja, członkowie ruchu oporu i inne nieżydowskie kategorie więźniów.
Ponownie przywożeni od października 1943 Żydzi byli kierowani do
rozbudowujących się wówczas podobozów, w których stanowili pokaźny odsetek
więźniów. W 1944 roku wiele transportów żydowskich przyjeżdżało do Gross-Rosen,
a z reguły bezpośrednio do jego filii, z Auschwitz (m.in. transporty Żydów
węgierskich) oraz z likwidowanych gett, z łódzkim na czele.
Więźniowie ginęli w obozie z wyczerpania pracą, z chorób,
z wycieńczenia i wygłodzenia. Byli mordowani za uchybienia wobec regulaminu.
Większość Żydów i jeńców sowieckich traktowana była wyjątkowo okrutnie.
Szczególnie tragicznym momentem był luty 1945 roku i morderczy marsz śmierci
ewakuujący więźniów. Przez obóz przeszło 125 tys. więźniów, z czego 40 tys.
zmarło.
-------------------------------------------
Friedrich
Entress (na zdjęciu z lewej strony) - niemiecki zbrodniarz wojenny,
jeden z lekarzy SS pełniących służbę w niemieckich obozach
koncentracyjnych w czasie II wojny światowej oraz SS-Hauptsturmführer.
Od 3 stycznia do 11 grudnia i ponownie od czerwca 1944 roku do 13 lutego
1945 roku był naczelnym lekarzem w obozie Gross Rosen. Po wojnie stanął
przed amerykańskim Trybunałem Wojskowym w Dachau w procesie załogi
Mauthausen-Gusen (US vs. Johann Altfuldisch i inni), by odpowiedzieć za
zbrodnie popełnione w tym obozie. Uznany za winnego, został skazany na
karę śmierci i stracony przez powieszenie w więzieniu Landsberg.
SS-mani z załogi obozu.
Anton
Thumann (ur. 31 października 1912 w Pfaffenhofen an der Ilm, zm. 8
października 1946 w Hameln) – niemiecki zbrodniarz, członek załogi
obozów koncentracyjnych Gross-Rosen, Majdanek i Neuengamme oraz
SS-Obersturmführer.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz