Domek Hampla w latach 20-tych XIX wieku.
Rys. C. J. Rieden.
Relacja Karla Mattisa w przekładzie J. Kołodziejowskiego
(Olbrzymie Góry z widokami najznakomitszemi …., Poznań 1826 r.).
"Wszedłszy na górę stanie się na ukośnej łące, a niezbyt
daleko jest tak zwany domek Hampla, gdzie zwykle podróżni mający zamiar wnijść
przed wschodem słońca na kopułę (Śnieżkę) przenocują. Rycina nr. 3 przedstawia zewnętrzny
prospekt tego domku, leżącego wyżej nad powierzchnią morza 3844 stóp, zatem
położenie jego jest nieprzyjemne i zimne.
Wewnętrzny układ domu jest tak urządzony i podzielony,
jak się wyżej opisało, jednakże dla ciekawych odznacza się izba gościnna
rysunkiem nr 4. Kto pragnie tego samego dnia wnijść na kopułę śnieżną dla
patrzenia się zachodzącemu słońcu, ten powinien o 6 godzinie wyjść z domku
Hampla, a przybywszy na płaszczyznę więcej mchem niż trawą okrytą i kolankowem
drzewem zarosłą zbliżyć się po trzech kwadransach do podstawy kopuły. (…)
Potem schodzi się do domku Hampla na spoczynek. Tu
przybywszy trzeba się starać dla natłoku podróżujących o miejsce do
wypocznienia, a zjadłszy wieczerzą kontentować się wskazanem
legowiskiem na sianie pod strzechą. Przespawszy się kilka godzin spokojnie udać
się można powtórnie ze świtem na kopułę".
Domek Hampla pod koniec lat 30-tych XIX wieku.
Rys. L. Richter.
Wnętrze domku Hampla na początku lat 20-tych.
Rys. C. J. Rieden.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz