Legnickie Pole w połowie XVIII wieku.
Rys. Friedrich Bernhard Werner.
Legnickie Pole – wieś w powiecie legnickim. W latach
1975–1998 miejscowość położona była w województwie legnickim. W kronice
łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń
biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w
latach 1295–1305 wymieniona jest część Legnickiego Pola Racimierz pochodząca od
staropolskiego imienia męskiego Racimir zanotowanej w zlatynizowanej formie
Rathimiri villa.
Kościół, pw. Trójcy Świętej, obecnie muzeum poświęcone bitwie pod Legnicą, w której zginął książę Henryk Pobożny; pochodzi z XIII-XV w., przebudowany w XVIII w.; będący razem z: kościołem klasztornym św. Jadwigi, klasztorem oo. benedyktynów, pawilonem ogrodowym pomnikiem historii (według dawnej klasyfikacji zabytkiem klasy zerowej), oraz jeden z większych w Polsce domów pomocy społecznej. Po bitwie pod Legnicą, prawdopodobnie w 1242 r., księżna Anna, wdowa po Henryku Pobożnym, lub według innej wersji księżna Jadwiga, jego matka, ufundowała w Legnickim Polu kościół i darowała go benedyktynom z czeskich Opatovic. Pozostawał on w ich posiadaniu do czasów reformacji. W 1535 r. książę legnicko-brzeski Fryderyk II przejął dobra benedyktynów i sprzedał je w ręce prywatne. Na początku XVIII w. benedyktyni odkupili posiadłości w Legnickim Polu i przystąpili do budowy nowego kościoła i klasztoru. W 1810 r. król pruski zlikwidował zakon i podarował w 1818 r. majątek marszałkowi Blücherowi, który otrzymał tytuł książęcy jako Fürst Blücher von Wahlstatt.
Kościół, pw. Trójcy Świętej, obecnie muzeum poświęcone bitwie pod Legnicą, w której zginął książę Henryk Pobożny; pochodzi z XIII-XV w., przebudowany w XVIII w.; będący razem z: kościołem klasztornym św. Jadwigi, klasztorem oo. benedyktynów, pawilonem ogrodowym pomnikiem historii (według dawnej klasyfikacji zabytkiem klasy zerowej), oraz jeden z większych w Polsce domów pomocy społecznej. Po bitwie pod Legnicą, prawdopodobnie w 1242 r., księżna Anna, wdowa po Henryku Pobożnym, lub według innej wersji księżna Jadwiga, jego matka, ufundowała w Legnickim Polu kościół i darowała go benedyktynom z czeskich Opatovic. Pozostawał on w ich posiadaniu do czasów reformacji. W 1535 r. książę legnicko-brzeski Fryderyk II przejął dobra benedyktynów i sprzedał je w ręce prywatne. Na początku XVIII w. benedyktyni odkupili posiadłości w Legnickim Polu i przystąpili do budowy nowego kościoła i klasztoru. W 1810 r. król pruski zlikwidował zakon i podarował w 1818 r. majątek marszałkowi Blücherowi, który otrzymał tytuł książęcy jako Fürst Blücher von Wahlstatt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz